Płoć jest prawdopodobnie najpopularniejszą rybą w polskich wodach. Przeważnie nie przekracza 30 cm długości, sporadycznie zdarzają się większe okazy. Można ją spotkać zarówno w rzekach jak i w jeziorach i zbiornikach zaporowych. Zdolność przystosowania się do zmiennych warunków życia pozwala płoci zasiedlać wody słodkie i słonawe wody Bałtyku. Nie występuje tylko w potokach i rzekach górskich powyżej 800 m n.p.m. Płoć jest gatunkiem zasiedlającym całą Europę z wyjątkiem północnych południowych i zachodnich krańców kontynentu. Na wschód jej terytorium sięga aż do brzegów Pacyfiku. Ryby młode zajmują stanowiska w przybrzeżnej, porośniętej roślinnością strefie wody. Starsze osobniki, w jeziorach trzymają się sublitoralu, w rzekach natomiast przy nurtowej części wody. Ciało płoci w zależności od środowiska i dostępności pokarmu, jest mniej lub bardziej wygrzbiecone, ścieśnione w płaszczyźnie bocznej, otoczone krótkimi, regularnie rozmieszczonymi płetwami. Łuski stosunkowo duże cykloidalne (okrągłe). Nieduża głowa zakończona małym otworem gębowym, usytuowanym poziomo w położeniu krańcowym, oko zabarwione czerwono. Grzbiet płoci jest ciemnobrązowo-szary, z zielonkawym połyskiem. Boki srebrzyste, brzuch biały. Płetwy piersiowe, brzuszne i odbytowa pomarańczowo-czerwone, grzbietowa i ogonowa, ciemnoszare z czerwonym odcieniem. Płoć prowadzi dzienny tryb życia. Odżywia się larwami owadów, zoo- i fitoplanktonem, mięczakami, a także roślinami wodnymi.